“Yeryüzülü insan”

Son 30-40 yıldır sık sık başvurulan ve artık ‘politik bir duruş’ ifadesine dönüşen “dünyalı” * ile çok farklı bir kavram bu. Metin Münir bir yazısında, (“Dünya değişik bir insan ve felsefe istiyor”) bizde hemen hemen hiç takip edeni olmayan, ama Batı’da hem Amerika’da hem de -başta Fransa ve İskandinavya olmak üzere- Avrupa’da, neoliberal yıkımlara ve onu kavramsal olarak sinsice sürdürme gayretlerine karşı, gittikçe genişleyen, ‘mainstream’ karakterli sistemi ‘düzeltme/yenileme’ önermelerinin tamamen dışındaki bir ‘düşünme yoğunlaşmasına’ işaret etmiş…

Öteki canlılarla
birlikte
“insan” olmak

Teknolojiyi bir araç değil bir amaç gibi görme/gösterme çok ‘sistemli’ bir çabaya dönüştü. Arkasında büyük güçler var bunun. Teknolojik gelişmeye, bilime karşı olacak kadar budala değilim. Toplumun insan onuruna yakışmayan bazı işleri ‘sınıfsal bir çaresizlikle geçim uğruna yapmak zorundaki’ birilerine yüklemekte oluşunu ‘insanlık ayıbı’ sayan biri olarak buna son verebilecek her ‘teknolojik buluşun’ başımın üzerinde yeri var…